Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

munus explere

  • 1 munus

    mūnŭs (arch. moenŭs), ĕris, n. [st2]1 [-] devoir, office, emploi, fonction, tâche. [st2]2 [-] service public, magistrature, obligation (envers l'Etat), charge. [st2]3 [-] service rendu, bienfait, grâce, faveur. [st2]4 [-] derniers devoirs, honneurs suprêmes, funérailles, sépulture. [st2]5 [-] présent, don, gratification, cadeau, offrande. [st2]6 [-] spectacle public (donné par les magistrats), jeu solennel, combat de gladiateurs. [st2]7 [-] édifice construit par un particulier à l'usage du public. [st2]8 [-] don de la grâce, grâce (divine).    - munus praestare, Cic.: accomplir son devoir, remplir sa tâche.    - munere suo fungi, Cic.: s'acquitter de ses fonctions, bien fonctionner ( → organe).    - munus reipublicae (munus publicum), Cic.: charge confiée par l'Etat.    - munus consulare, Cic.: dignité consulaire, consulat.    - munus vigiliarum obire, Liv.: faire l'office desentinelles, monter la garde.    - munere vacare, Liv.: être exempté du service (militaire).    - munere omni publico liberari, Tac.: être dispensé de tout impôt.    - munerum vacatio, Tac.: exemption des corvées.    - munera ditium, Sall.: les bienfaits des riches.    - hoc muneris tui est, Hor.: je t'en suis redevable.    - id tui muneris habeo, Tac.: je t'en suis redevable.    - munere victor amici, Virg.: vainqueur grâce à son ami.    - munere sortis, Virg.: par une faveur du sort.    - deorum munus est, quod... Sen.: c'est une faveur des dieux que...    - dare aliquid muneri: donner qqch en présent.    - (eum) amplo munere extulit, Nep.: il l'ensevelit en grande pompe.    - munera Liberi, Hor.: les dons de Bacchus (= le vin).    - munera templis ferre, Virg.: porter des offrandes dans les temples.    - munus vigiliarum, Cic.: fruit des veilles ( → un écrit).    - munus dare (praebere, edere): donner des jeux publics, donner un combat de gladiateurs.    - munere fungi: donner des jeux publics, donner un combat de gladiateurs.    - gladiatorum munera, Cic. Off. 2, 55: les combats de gladiateurs.    - Pompeii munera, Vell. 2, 130, 1: théâtre de Pompée.
    * * *
    mūnŭs (arch. moenŭs), ĕris, n. [st2]1 [-] devoir, office, emploi, fonction, tâche. [st2]2 [-] service public, magistrature, obligation (envers l'Etat), charge. [st2]3 [-] service rendu, bienfait, grâce, faveur. [st2]4 [-] derniers devoirs, honneurs suprêmes, funérailles, sépulture. [st2]5 [-] présent, don, gratification, cadeau, offrande. [st2]6 [-] spectacle public (donné par les magistrats), jeu solennel, combat de gladiateurs. [st2]7 [-] édifice construit par un particulier à l'usage du public. [st2]8 [-] don de la grâce, grâce (divine).    - munus praestare, Cic.: accomplir son devoir, remplir sa tâche.    - munere suo fungi, Cic.: s'acquitter de ses fonctions, bien fonctionner ( → organe).    - munus reipublicae (munus publicum), Cic.: charge confiée par l'Etat.    - munus consulare, Cic.: dignité consulaire, consulat.    - munus vigiliarum obire, Liv.: faire l'office desentinelles, monter la garde.    - munere vacare, Liv.: être exempté du service (militaire).    - munere omni publico liberari, Tac.: être dispensé de tout impôt.    - munerum vacatio, Tac.: exemption des corvées.    - munera ditium, Sall.: les bienfaits des riches.    - hoc muneris tui est, Hor.: je t'en suis redevable.    - id tui muneris habeo, Tac.: je t'en suis redevable.    - munere victor amici, Virg.: vainqueur grâce à son ami.    - munere sortis, Virg.: par une faveur du sort.    - deorum munus est, quod... Sen.: c'est une faveur des dieux que...    - dare aliquid muneri: donner qqch en présent.    - (eum) amplo munere extulit, Nep.: il l'ensevelit en grande pompe.    - munera Liberi, Hor.: les dons de Bacchus (= le vin).    - munera templis ferre, Virg.: porter des offrandes dans les temples.    - munus vigiliarum, Cic.: fruit des veilles ( → un écrit).    - munus dare (praebere, edere): donner des jeux publics, donner un combat de gladiateurs.    - munere fungi: donner des jeux publics, donner un combat de gladiateurs.    - gladiatorum munera, Cic. Off. 2, 55: les combats de gladiateurs.    - Pompeii munera, Vell. 2, 130, 1: théâtre de Pompée.
    * * *
        Munus, muneris, pen. corr. Terent. Don, ou present.
    \
        Acceptissima munera. Ouid. Tresaggreables.
    \
        Quod munus Reipub. afferre maius meliusve possumus, quam si, etc. Cic. Donner don.
    \
        Dare aliquid muneri. Quintil. Donner.
    \
        Mittere aliquid muneri alicui. Catullus. Envoyer un don ou present.
    \
        Offerre aliquid muneri. Quintil. Presenter.
    \
        Pensare munus munere. Ouid. Rendre la pareille.
    \
        Munus. Cic. La charge qu'on ha de faire quelque chose.
    \
        Tuum est munus, tuae partes. Cic. C'est ton affaire, C'est à toy à faire, C'est ton office et ta charge.
    \
        Ad omne officii munus instruere. Cic. Instruire à faire son debvoir en toutes choses.
    \
        Vitae munus. Cic. Omni in munere vitae. En touts affaires dont l'homme en ceste vie se mesle.
    \
        Munus promissi conficere. Cic. S'acquicter de sa promesse.
    \
        Deferre munus alicui. Caelius ad Ciceronem. Luy donner quelque charge.
    \
        Susceptum Reip. munus explere. Cic. Faire et accomplir sa charge.
    \
        Ne sui muneris Rempublicam faceret. Tacit. De paour qu'il n'en eust la grace et bon gré tout seul, De paour qu'il n'en eust la charge et gouvernement luy seul. Bud.
    \
        Fungi munere. Cic. Faire quelque charge.
    \
        Fungi munere amici. Horat. Faire office d'ami, Se monstrer ami.
    \
        Inire munus alicuius. Virgil. Faire l'office et charge d'autruy.
    \
        Perfungi munere. Cic. Faire quelque charge.
    \
        Tenere suum munus. Cic. Continuer tousjours à faire sa charge.
    \
        Munus. Suet. Exhibition publique de gladiateurs, ou de bestes farouches.

    Dictionarium latinogallicum > munus

  • 2 munus

    mūnus, eris, n. (archaist. moenus, eris, n., Plur. moenera bei Lucr. 1, 29), die Leistung, I) die Leistung als in irgend einem Wirkungskreise zu lösende Aufgabe, Verrichtung, Obliegenheit, Dienst, Amt, Bestimmung, a) übh., oft verb. magnum onus atque munus, munus pensumque, munus atque officium, officium munusque, Cic.: officii aut omnino vitae munus, Cic.: munus geometriae tueri, die Aufgabe eines Lehrers der Geometrie vollkommen lösen, Cic.: munere interpretum fungi, Cic.: servorum munere fungi, Nep. (vgl. possunt aliquando oculi non fungi suo munere, Cic.): munus fungi suum, Plaut.: octo munus hominum facile fungi, Plant.: omnia exsequi regis officia et munera, Cic.: bestia suum tenens munus, seine Bestimmung treu bewahrend, Cic. – munus alcis est, es ist jmds. Aufgabe, Bestimmung u. dgl., tuum est hoc munus, tuae partes, Cic.: m. folg. Infin., munus principum est resistere levitati multitudinis, Cic.: huius libri munus est philosophiam quoque ostendere, Lact.: mit folg. ut u. Konj., cuius (culturae) hoc munus est, ut efficiat, ut vitis quam optime se habeat, Cic. – b) die Leistung eines Staatsbürgers (vgl. functus omni civium munere = ἰσοτελής, Cic. Brut. 63), α) Dienst, Posten, Amt, Verwaltung, munera civilia, Cic. u. ICt.: iudicandi munus, Richteramt, Vell.: explere susceptum rei publicae munus, Cic.: ministri muneris provincialis, Cic.: functus est aedilicio maximo munere, machte als Ädil sehr großen Aufwand, Cic.: consulare munus sustinere, Cic.: quantum vacabit a publico officio et munere, Cic. – dah. Plur. munera rei publicae oft = politischer Wirkungskreis, orbati rei publicae muneribus, pristinis muneribus, Cic.: requiescens a rei publicae pulcherrimis muneribus, Cic.: honoribus et rei publicae muneribus perfunctus senex, Cic. – β) sonstige bürgerl. Leistung, Last, bes. Abgabe, ostendit munus illud (den Rubrius ins Quartier nehmen) suum non esse, Cic.: frumenti et tributorum exactionem aequalitate munerum mollire, Tac.: alci munus remittere, Cic.: omni munere solvi, Tac. Vgl. Gronov Iustin. 5, 2, 9. – c) die Leistung eines Soldaten, die Verrichtung, Arbeit, der Dienst, Posten, belli munera inter se partiri, von zwei Feldherren, Liv.: militare munus fungi, Nep.: munera militaria, munera vigiliarum obire, Liv.: munus equitis facere, Gell.: stationis munus relinquere, ICt.: munere vacare, dienstfrei sein, Liv.

    II) die Leistung als Akt der Gefälligkeit, eine Gefälligkeit, A) die Gefälligkeit = der Liebesdienst, die Gunstbezeigung, Gnade, 1) im allg.: munera ditium dominorum, Sall. fr.: infinita munera, Planc. in Cic. ep.: neque vero (tenuis, der Arme) verbis auget suum munus, si quo forte fungitur, seinen etwaigen Gegendienst, Cic.: me fatebor muneris esse tui, ein Werk deiner Gnade, Ov.: ebenso sui muneris rem publicam facere, Tac.; u. occuparent ipsi suum munus facere, Liv. – dah. (poet.) munere alcis rei (wie in Prosa beneficio alcis rei), mit Hilfe, vermittelst einer Sache, zB. lanae, Verg.: sortis, Ov. – 2) insbes., der letzte Liebesdienst gegen einen Toten (Tränen, Wehklagen, Leichengeschenke, bes. Bestattung der Gebeine usw.), munera suprema, Verg.: inani fungi munere, Verg.: inania morti munera dant lacrimas, Ov.

    B) die Gefälligkeit = das Geschenk mit einem bestimmten Zweck, als Gabe der Gnade, Liebe od. des Herkommens (während donum jede Gabe), die Spende, 1) im allg.: m. nuptiale, Liv. u. ICt.: m. natalicium, Val. Max.: munus locuples, Nep., dives, Ov.: dare (alci) munus, munera, Catull., Cic., Liv. u.a.: dare munus in exsequias, Tibull.: alci munus mittere, Cic.: alci alqd muneri mittere, Nep.: alqm munere donare, Verg. u. Suet.: alqd od. alqm (servum) alci muneri dare, Nep. u. Suet.: afficere alqm magnis muneribus, jmdm. gr. G. zufließen lassen, Nep. (vgl. unten no. 2, b, α): alqd alci muneri offere, Suet.: alqd muneri accipere, Suet. – velut dei munus, Iustin.: munera Bacchi od. Liberi, v. Wein, Verg. u. Hor.: munera terrae, v. Ackerfrüchten, Hor.: munera Cereris, v. Brot, Ov. – übtr., opusculum, maiorum vigiliarum munus, eine Spende, Frucht meiner größeren nächtlichen Anstrengungen, Cic.: so auch nullum opus otii, nullum solitudinis munus, Cic. – 2) insbes.: a) Opfergabe, Opfer, α) für die Götter, munus divae perficere, Verg.: munera ferre templis, Verg. – β) für die Toten, Leichengeschenk, Leichenspende, Totenopfer, munera praeferentes, Suet.: cineri haec mittite nostro munera, Verg.: alqm postremo donare munere mortis, Catull. Vgl. Thiel Verg. Aen. 4, 623 sqq. p. 415. – b) Spende der Magistrate an das Volk, u. zwar: α) Schauspiele u. andere öffentliche Belustigungen, Festspiel, popularia munera, Cic.: monumenta, munera, triumphi, Cic.: venationes, quae vocantur munera, Lact. – übtr., hoc munus aedilitatis meae populo Romano amplissimum pulcherrimumque polliceor, v. der Anklage gegen Verres, Cic.: ad quae si es, ut debes, paratus, plurimis maximisque muneribus et nos amicos et cives tuos universos afficies, so ist das das umfassendste u. schönste Fest, das du nicht allein uns, deinen Freunden, sondern auch deinen Mitbürgern allen bereiten kannst, Cic. – insbes., αα) ein Gladiatoren-, Fechterspiel, vollst. m. gladiatorium, Cic. u.a., u. vorzugsw. bl. munus, Cic. u.a., wie m. gl. u. bl. m. edere, Liv. u.a.: gl. m. dare, Liv.: m. magnificum dare, Cic.: magnificentissimum aedilitatis munus edere, Vell.: m. praebere, v. den Gladiatoren selbst, Cic. – ββ) Wasserkünste, Frontin. aqu. § 3; § 23; § 78 sqq. – β) ein öffentliches, für das Volk erbautes Gebäude, Pompeii munera (Theater), Vell.: ubi muneribus nati sua munera mater addidit, dem Theater des Marcellus einen Portikus (porticus Octavia gen.), Ov. – u. dav. viell. übtr. vom Weltgebäude, etwa Schaugebäude, Cic.: architectus tanti operis tantique muneris, Cic.; vgl. Klotz Cic. Tusc. 1, 70. – / Archaist. Dat. Sing. munere, Lucil. 166: Abl. moenere, Varro LL. 5, 141.

    lateinisch-deutsches > munus

  • 3 munus

    mūnus, eris, n. (archaist. moenus, eris, n., Plur. moenera bei Lucr. 1, 29), die Leistung, I) die Leistung als in irgend einem Wirkungskreise zu lösende Aufgabe, Verrichtung, Obliegenheit, Dienst, Amt, Bestimmung, a) übh., oft verb. magnum onus atque munus, munus pensumque, munus atque officium, officium munusque, Cic.: officii aut omnino vitae munus, Cic.: munus geometriae tueri, die Aufgabe eines Lehrers der Geometrie vollkommen lösen, Cic.: munere interpretum fungi, Cic.: servorum munere fungi, Nep. (vgl. possunt aliquando oculi non fungi suo munere, Cic.): munus fungi suum, Plaut.: octo munus hominum facile fungi, Plant.: omnia exsequi regis officia et munera, Cic.: bestia suum tenens munus, seine Bestimmung treu bewahrend, Cic. – munus alcis est, es ist jmds. Aufgabe, Bestimmung u. dgl., tuum est hoc munus, tuae partes, Cic.: m. folg. Infin., munus principum est resistere levitati multitudinis, Cic.: huius libri munus est philosophiam quoque ostendere, Lact.: mit folg. ut u. Konj., cuius (culturae) hoc munus est, ut efficiat, ut vitis quam optime se habeat, Cic. – b) die Leistung eines Staatsbürgers (vgl. functus omni civium munere = ἰσοτελής, Cic. Brut. 63), α) Dienst, Posten, Amt, Verwaltung, munera civilia, Cic. u. ICt.: iudicandi munus, Richteramt, Vell.: explere susceptum rei pu-
    ————
    blicae munus, Cic.: ministri muneris provincialis, Cic.: functus est aedilicio maximo munere, machte als Ädil sehr großen Aufwand, Cic.: consulare munus sustinere, Cic.: quantum vacabit a publico officio et munere, Cic. – dah. Plur. munera rei publicae oft = politischer Wirkungskreis, orbati rei publicae muneribus, pristinis muneribus, Cic.: requiescens a rei publicae pulcherrimis muneribus, Cic.: honoribus et rei publicae muneribus perfunctus senex, Cic. – β) sonstige bürgerl. Leistung, Last, bes. Abgabe, ostendit munus illud (den Rubrius ins Quartier nehmen) suum non esse, Cic.: frumenti et tributorum exactionem aequalitate munerum mollire, Tac.: alci munus remittere, Cic.: omni munere solvi, Tac. Vgl. Gronov Iustin. 5, 2, 9. – c) die Leistung eines Soldaten, die Verrichtung, Arbeit, der Dienst, Posten, belli munera inter se partiri, von zwei Feldherren, Liv.: militare munus fungi, Nep.: munera militaria, munera vigiliarum obire, Liv.: munus equitis facere, Gell.: stationis munus relinquere, ICt.: munere vacare, dienstfrei sein, Liv.
    II) die Leistung als Akt der Gefälligkeit, eine Gefälligkeit, A) die Gefälligkeit = der Liebesdienst, die Gunstbezeigung, Gnade, 1) im allg.: munera ditium dominorum, Sall. fr.: infinita munera, Planc. in Cic. ep.: neque vero (tenuis, der Arme) verbis auget suum munus, si quo forte fungitur, seinen etwaigen
    ————
    Gegendienst, Cic.: me fatebor muneris esse tui, ein Werk deiner Gnade, Ov.: ebenso sui muneris rem publicam facere, Tac.; u. occuparent ipsi suum munus facere, Liv. – dah. (poet.) munere alcis rei (wie in Prosa beneficio alcis rei), mit Hilfe, vermittelst einer Sache, zB. lanae, Verg.: sortis, Ov. – 2) insbes., der letzte Liebesdienst gegen einen Toten (Tränen, Wehklagen, Leichengeschenke, bes. Bestattung der Gebeine usw.), munera suprema, Verg.: inani fungi munere, Verg.: inania morti munera dant lacrimas, Ov.
    B) die Gefälligkeit = das Geschenk mit einem bestimmten Zweck, als Gabe der Gnade, Liebe od. des Herkommens (während donum jede Gabe), die Spende, 1) im allg.: m. nuptiale, Liv. u. ICt.: m. natalicium, Val. Max.: munus locuples, Nep., dives, Ov.: dare (alci) munus, munera, Catull., Cic., Liv. u.a.: dare munus in exsequias, Tibull.: alci munus mittere, Cic.: alci alqd muneri mittere, Nep.: alqm munere donare, Verg. u. Suet.: alqd od. alqm (servum) alci muneri dare, Nep. u. Suet.: afficere alqm magnis muneribus, jmdm. gr. G. zufließen lassen, Nep. (vgl. unten no. 2, b, α): alqd alci muneri offere, Suet.: alqd muneri accipere, Suet. – velut dei munus, Iustin.: munera Bacchi od. Liberi, v. Wein, Verg. u. Hor.: munera terrae, v. Ackerfrüchten, Hor.: munera Cereris, v. Brot, Ov. – übtr., opusculum, maiorum vigiliarum munus, eine Spende, Frucht meiner größe-
    ————
    ren nächtlichen Anstrengungen, Cic.: so auch nullum opus otii, nullum solitudinis munus, Cic. – 2) insbes.: a) Opfergabe, Opfer, α) für die Götter, munus divae perficere, Verg.: munera ferre templis, Verg. – β) für die Toten, Leichengeschenk, Leichenspende, Totenopfer, munera praeferentes, Suet.: cineri haec mittite nostro munera, Verg.: alqm postremo donare munere mortis, Catull. Vgl. Thiel Verg. Aen. 4, 623 sqq. p. 415. – b) Spende der Magistrate an das Volk, u. zwar: α) Schauspiele u. andere öffentliche Belustigungen, Festspiel, popularia munera, Cic.: monumenta, munera, triumphi, Cic.: venationes, quae vocantur munera, Lact. – übtr., hoc munus aedilitatis meae populo Romano amplissimum pulcherrimumque polliceor, v. der Anklage gegen Verres, Cic.: ad quae si es, ut debes, paratus, plurimis maximisque muneribus et nos amicos et cives tuos universos afficies, so ist das das umfassendste u. schönste Fest, das du nicht allein uns, deinen Freunden, sondern auch deinen Mitbürgern allen bereiten kannst, Cic. – insbes., αα) ein Gladiatoren-, Fechterspiel, vollst. m. gladiatorium, Cic. u.a., u. vorzugsw. bl. munus, Cic. u.a., wie m. gl. u. bl. m. edere, Liv. u.a.: gl. m. dare, Liv.: m. magnificum dare, Cic.: magnificentissimum aedilitatis munus edere, Vell.: m. praebere, v. den Gladiatoren selbst, Cic. – ββ) Wasserkünste, Frontin. aqu. § 3; § 23; § 78 sqq. – β) ein
    ————
    öffentliches, für das Volk erbautes Gebäude, Pompeii munera (Theater), Vell.: ubi muneribus nati sua munera mater addidit, dem Theater des Marcellus einen Portikus (porticus Octavia gen.), Ov. – u. dav. viell. übtr. vom Weltgebäude, etwa Schaugebäude, Cic.: architectus tanti operis tantique muneris, Cic.; vgl. Klotz Cic. Tusc. 1, 70. – Archaist. Dat. Sing. munere, Lucil. 166: Abl. moenere, Varro LL. 5, 141.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > munus

  • 4 munus

    mūnus (old orthogr. moenus;

    moenera militiaï,

    Lucr. 1, 29), ĕris, n. [root mu-; cf.: moenia, munis, munia, etc.], a service, office, post, employment, function, duty (class.; syn.: officium, ministerium, honos).
    I.
    Lit.: munus significat officium, cum dicitur quis munere fungi. Item donum quod officii causā datur, Paul. ex Fest. p. 140 Müll. (cf. infra):

    munus curare,

    to discharge an office, Plaut. Truc. 2, 4, 76:

    octo munus hominum fungi,

    id. Men. 1, 4, 5:

    administrare,

    Ter. Ad. 5, 1, 2:

    munus atque officium,

    Cic. Font. 7, 15:

    rei publicae,

    a public office, id. de Or. 1, 45, 199:

    belli,

    Liv. 24, 35:

    de jure respondendi sustinere,

    Cic. Brut. 30, 113:

    rei publicae explere,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    vigiliarum obire,

    to perform, Liv. 3, 6:

    officii,

    the performance of a duty, Cic. Sen. 11, 35:

    tuum est hoc munus, tuae partes: a te hoc civitas exspectat,

    duty, office, obligation, id. Fam. 11, 5, 3:

    principum est resistere levitati multitudinis,

    id. Mil. 8, 22:

    vitae,

    id. Sen. 11, 35:

    senectutis,

    id. Leg. 1, 3, 10.—
    B.
    Esp., = onus, a duty, burden, tribute:

    cum hoc munus imponebatur tam grave civitati,

    Cic. Verr. 2, 5, 20, § 51:

    id quoque munus leve atque commune Mamertinis remisisti,

    id. ib. 2, 5, 21, §

    52: dum ne quis eorum munere vacaret,

    Liv. 25, 7, 4:

    non enim detractionem eam munerum militiae, sed apertam defectionem esse,

    id. 27, 9, 9.—
    II.
    Transf.
    A.
    A work:

    majorum vigiliarum munus, Cic. Par. prooem.: solitudinis,

    a work, book, written in solitude, id. Off. 3, 1, 4.—
    B.
    A service, favor: huc ire licet atque illuc munere ditium dominorum, Sall. Orat. Licin.; Cic. Fam. 10, 11, 1.—
    2.
    In partic., the last service, office to the dead, i. e. burial: pro hominis dignitate amplo munere extulit, Nep. Eum. 4, 4 (dub.;

    al. funere): suprema,

    Verg. A. 11, 25:

    supremum mortis,

    Cat. 101, 3:

    debita,

    Val. Fl. 3, 313:

    fungi inani Munere,

    Verg. A. 6, 885:

    cineri haec mittite nostro Munera,

    id. ib. 4, 624.—
    C.
    A present, gift (syn.:

    donum, praemium): bonum datum deorum concessu atque munere,

    Cic. Univ. 14:

    mittere alicui,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    mittere aliquid alicui munere,

    to send one something as a present, Plin. 37, 5, 19, § 74 (al. muneri):

    quasi totam regionem muneri accepissent,

    had received as a present, Tac. A. 14, 31:

    aliquem munere donare,

    to present one with a gift, Verg. A. 5, 282:

    dare muneri aliquid alicui,

    to give one something as a present, Nep. Thras. 4, 2:

    munera Liberi,

    i. e. wine, Hor. C. 4, 15, 26:

    terrae,

    id. ib. 2, 14, 10:

    Cereris,

    bread, Ov. M. 10, 74; cf.:

    gratae post munus aristae,

    Juv. 14, 183:

    quem munere palpat Carus,

    i. e. a bribe, id. 1, 35.—
    2.
    In partic.
    a.
    A public show, spectacle, entertainment, exhibition, esp. a show of gladiators, which was given to the people by the magistrates, and generally by the ædiles, as an expression of gratitude for the honorable office to which they had been elected (cf.:

    ludus, spectaculum): erat munus Scipionis, dignum et eo ipso et illo Q. Metello, cui dabatur,

    Cic. Sest. 58, 124:

    munus magnificum dare,

    id. Q. Fr. 3, 8, 6:

    praebere,

    id. Sull. 19, 54:

    functus est aedilicio maximo munere,

    i. e. gave a splendid exhibition, id. Off. 2, 16, 55:

    edere,

    Suet. Tit. 7:

    venationes, quae vocantur munera,

    Lact. 6, 20:

    munera nunc edunt,

    Juv. 3, 36; 4, 18.—
    b.
    A public building for the use of the people, erected at the expense of an individual:

    Pompeii munera,

    the theatre, Vell. 2, 130, 1:

    aut ubi muneribus nati sua munera mater Addidit (i. e. theatro Marcelli porticum Octaviam),

    Ov. A. A. 1, 69.—
    c.
    Transf., of the structure of the universe:

    effector vel moderator tanti operis et muneris,

    Cic. Tusc. 1, 28, 70.

    Lewis & Short latin dictionary > munus

  • 5 munus

    mūnus, eris n.
    1) обязанность, служба, должность, пост (hoc est m. tuum C; m. fungi suum Pl)
    m. militiae L (militare Nep) — военная служба
    munĕre fungi C (ср. 4. и 5. ) (exsĕqui, explere, suscipere C) — исполнять должностные обязанности
    munere vacare C etc.быть свободным от службы (преим. военной)
    2) задание, повинность, бремя ( alicui imponere C)
    3)
    а) положение, состояние
    vinci in omni munere Cld — уступать (кому-л.) во всех отношениях
    4) милость, одолжение, услуга (extremum m. dare alicui V)
    munere fungi C — оказать кому-л. услугу (ср. 1. и 5.)
    munere alicujus rei V, O — с помощью чего-л.
    5) погребение, похороны (suprema munera V; efferre aliquem amplo munere Nep)
    munere fungi V — отдать кому-л. последний долг (ср. 1. и 4.)
    6) дар, подарок, подношение ( mittere alicui munus C)
    dare alicui aliquid muneri Nep, Su — подарить кому-л. что-л.
    munera Bacchi (Libĕri) V, H — дары Вакха, т. е. вино
    munera Cerĕris O — дары Цереры, т. е. хлеб
    m. solitudinis C — плод одиночества, т. е. сочинение, написанное в уединении
    7) жертва, приношение ( munera templis ferre V)
    8) даровое зрелище для народа, праздничные игры (преим. гладиаторские) (m. gladiatorium dare C, L; munera spectare Ap)
    functus est maximo munere aedilicio C — будучи эдилом, он устроил грандиозные игры
    9) здание для устройства игр, цирк, театр VP, O

    Латинско-русский словарь > munus

  • 6 expleo

    explĕo, ēre, explevi, expletum - tr. -    - arch. explenunt = expient P. FEST. 80, 1 il inf. pr. pass. explerier LucR. 6, 21 --- formes contr. explerit, explesset, explesse dans Cic., Liv., etc. [st1]1 [-] remplir, combler.    - rimas explere, Cic. Or. 231: boucher des fentes, remplir des vides.    - fossas explere, Caes. BG. 7, 82, 3: remplir, combler des fossés.    - ut milites omnem munitionem expleant, Caes. BC. 1, 21, 3: de manière que les soldats garnissent toutes les fortifications.    - fossam aggere explent, Caes. BG. 7, 79, 4: ils comblent le fossé d'un amas de matériaux. [st1]2 [-] rendre complet, compléter; parfaire.    - numerum nautarum explere, Cic. Verr. 5, 87: compléter l'équipage d'un navire.    - cf. Caes. BC. 3, 4, 6.    - dum justa muri altitudo expleatur, Caes. BG. 7, 23, 4: jusqu'à ce que la hauteur normale d'un mur soit atteinte.    - his rebus id, quod Avarici deperierat, expletur, Caes. BG. 7, 31, 4: par ces mesures, les pertes faites à Avaricum sont comblées.    - cf. Cic. Br. 154.    - damna explere, Liv. 3, 68, 3: réparer des dommages.    - centurias explere, Liv. 37, 47, 7: avoir dans les centuries le nombre complet de suffrages exigé.    - vitam beatam explere, Cic. Fin. 2, 42: parfaire le bonheur.    - damnationem explere, Cic. Caec. 29: parfaire une condamnation [compléter le nombre de voix nécessaire pour une condamnation].    - rhét. sententias explere, Cic. Or. 168: donner aux pensées une forme pleine.    - cf. Cic. Or. 40 ; 230. [st1]3 [-] rassasier, assouvir, satisfaire, contenter.    - explere sitim Cic. CM 26: étancher la soif.    - cupiditates explere, Cic. Part. 96: satisfaire les passions.    - exspectationem diuturni desiderii nostri, Cic. de Or. 1, 205: remplir l'attente d'un désir que nous avons depuis longtemps.    - explere avaritiam pecuniā, Cic. Amer. 150: assouvir son avidité avec de l'argent.    - aliquem aliqua re explere, Cic. Fam. 29 1, 1: rassasier qqn de qqch.    - cf. Cic. Phil. 2, 50; Sall. J. 13, 6 ; 20, 1; [avec le gén.] Virg. En. 2, 586.    - expleti atque saturati, Cic. Verr. 3, 100: rassasiés et assouvis. [st1]4 [-] remplir une obligation.    - amicitiae munus explere, Cic. Lael. 67: remplir les devoirs de l'amitié.    - cf. Cic. Prov. 35; Fam. 16, 25. [st1]5 [-] en parl. du temps remplir, terminer.    - fatales annos explere, Tibul. 1, 3, 53: remplir le nombre d'années fixé par le destin.    - unum et tricesimum aetatis annum, Tac. H. 1, 48: achever sa trente et unième année.    - expletum annum habeto, Cic. Rep. 6, 24: regarde l'année comme terminée.
    * * *
    explĕo, ēre, explevi, expletum - tr. -    - arch. explenunt = expient P. FEST. 80, 1 il inf. pr. pass. explerier LucR. 6, 21 --- formes contr. explerit, explesset, explesse dans Cic., Liv., etc. [st1]1 [-] remplir, combler.    - rimas explere, Cic. Or. 231: boucher des fentes, remplir des vides.    - fossas explere, Caes. BG. 7, 82, 3: remplir, combler des fossés.    - ut milites omnem munitionem expleant, Caes. BC. 1, 21, 3: de manière que les soldats garnissent toutes les fortifications.    - fossam aggere explent, Caes. BG. 7, 79, 4: ils comblent le fossé d'un amas de matériaux. [st1]2 [-] rendre complet, compléter; parfaire.    - numerum nautarum explere, Cic. Verr. 5, 87: compléter l'équipage d'un navire.    - cf. Caes. BC. 3, 4, 6.    - dum justa muri altitudo expleatur, Caes. BG. 7, 23, 4: jusqu'à ce que la hauteur normale d'un mur soit atteinte.    - his rebus id, quod Avarici deperierat, expletur, Caes. BG. 7, 31, 4: par ces mesures, les pertes faites à Avaricum sont comblées.    - cf. Cic. Br. 154.    - damna explere, Liv. 3, 68, 3: réparer des dommages.    - centurias explere, Liv. 37, 47, 7: avoir dans les centuries le nombre complet de suffrages exigé.    - vitam beatam explere, Cic. Fin. 2, 42: parfaire le bonheur.    - damnationem explere, Cic. Caec. 29: parfaire une condamnation [compléter le nombre de voix nécessaire pour une condamnation].    - rhét. sententias explere, Cic. Or. 168: donner aux pensées une forme pleine.    - cf. Cic. Or. 40 ; 230. [st1]3 [-] rassasier, assouvir, satisfaire, contenter.    - explere sitim Cic. CM 26: étancher la soif.    - cupiditates explere, Cic. Part. 96: satisfaire les passions.    - exspectationem diuturni desiderii nostri, Cic. de Or. 1, 205: remplir l'attente d'un désir que nous avons depuis longtemps.    - explere avaritiam pecuniā, Cic. Amer. 150: assouvir son avidité avec de l'argent.    - aliquem aliqua re explere, Cic. Fam. 29 1, 1: rassasier qqn de qqch.    - cf. Cic. Phil. 2, 50; Sall. J. 13, 6 ; 20, 1; [avec le gén.] Virg. En. 2, 586.    - expleti atque saturati, Cic. Verr. 3, 100: rassasiés et assouvis. [st1]4 [-] remplir une obligation.    - amicitiae munus explere, Cic. Lael. 67: remplir les devoirs de l'amitié.    - cf. Cic. Prov. 35; Fam. 16, 25. [st1]5 [-] en parl. du temps remplir, terminer.    - fatales annos explere, Tibul. 1, 3, 53: remplir le nombre d'années fixé par le destin.    - unum et tricesimum aetatis annum, Tac. H. 1, 48: achever sa trente et unième année.    - expletum annum habeto, Cic. Rep. 6, 24: regarde l'année comme terminée.
    * * *
        Expleo, Exples, expleui, expletum, pen. prod. explere. Virg. Remplir, Combler.
    \
        Explere aliquem. Terent. Saouler, Assouvir, Contenter.
    \
        Explere aliquem scribendo. Cic. Luy satisfaire à escrire.
    \
        Explere animum alicui. Terent. Contenter aucun.
    \
        Explere animum suum. Terent. Faire à son plaisir, Contenter son desir.
    \
        Explere annos ducentos. Plin. Avoir deux cens ans accomplis.
    \
        Annos triginta explere imperio. Virg. Regner par l'espace de trente ans accomplis.
    \
        Explere auaritiam suam pecunia. Cic. Rassasier.
    \
        Cicatricem. Plin. Remplir.
    \
        Consilium. Caesar. Accomplir.
    \
        Ad explendam damnationem praesto fuisse. Cic. A ce qu'il y eust nombre de juges suffisant qui le condemnassent, Pour parfaire et fournir le nombre des juges qui le condemnoyent.
    \
        Desyderium alicuius explere. Liu. Accomplir.
    \
        Supremum diem expleuit. Tacit. Il mourut.
    \
        Famem. Cic. Estancher sa faim, Se saouler.
    \
        Libidinem suam. Cic. Faire et accomplir son plaisir.
    \
        Mortalitatem explere. Tacitus. Mourir.
    \
        Munus explere. Cic. Faire sa charge.
    \
        Numerum. Cic. Accomplir le nombre et fournir, Parfaire et parfournir le nombre.
    \
        Odium explere. Liu. Assouvir son mal talent et haine.
    \
        Explere se. Plaut. Se saouler.
    \
        Sitim diuturnam explere. Cic. Estancher la soif.
    \
        Vbi aurum ostenderent, quod summam talenti Attici expleret. Liu. Faisoit un talent, et valoit autant qu'un talent.
    \
        Explere, aliquando pro Minuere vsurpatur. nam EX praepositio nonnunquam priuatiua particula est. Vuider et desemplir. Virg. - explebo numerum, reddarque tenebris. J'appetisseray le nombre.

    Dictionarium latinogallicum > expleo

  • 7 verwalten

    verwalten, administrare (übh. handhaben, leiten, z.B. rem familiarem: u. rem publicam, provinciam). – fungi u. perfungi alqā re (der Obliegenheiten eines Amtes sich entledigen; perf. ganz, völlig, z.B. fungi aliquo rei publicae munere: u. Romae honoribus: u. consulatu, praeturā: u. perfunctum esse honoribus amplissimis). – gerere (eine private oder öffentliche Tätigkeit, ein Geschäft, Amt führen, ausführen, z.B. rem [das Verm ögen] male: u. rem publicam: u. magistratum: [2550] u. consulatum cum alqo) – praeesse alci rei (einem Amt, Geschäft vorstehen als Chef, z.B. rei publicae: u. maioribus rebus [wichtigern Posten]: u. einem Gut, agro colendo). – procurare (im Auftrag eines Abwesenden etwas besorgen, z.B. alcis negotia: u. provinciam [als kaiserl. Prokurator]). – dispensare (in gehöriger Ordnung besorgen, z.B. res domesticas: u. pecuniam). – alle Stellen mit Ehren der Reihe nach verwaltet haben, omnes honores honorifice percurrisse: ein Amt gehörig v., munus explere od. exsequi od. tueri.

    deutsch-lateinisches > verwalten

  • 8 expleo

    ex-plĕo, ēvi, ētum, 2 (archaic form explenunt, for explent, acc. to Fest. p. 80; cf.: solinunt, nequinunt, danunt, for solent, nequeunt, dant; v. do, redeo and soleo init.; inf. praes. explerier, Lucr. 6, 21.—

    Contracted form expleris,

    Cic. de Or. 1, 47, 205; Verg. A. 7, 766. explessent, Liv. 23, 22, 1; 37, 47, 7; inf. explesse, Verg. A. 2, 586 al.), v. a. [PLEO, whence plenus, compleo, suppleo].
    I. A.
    Lit.:

    fossam aggere,

    Caes. B. G. 7, 79 fin.:

    fossas,

    id. ib. 82, 3; Dig. 39, 3, 24; cf.:

    paludem cratibus atque aggere,

    Caes. B. G. 7, 58, 1:

    neque inferciens verba, quasi rimas expleat,

    Cic. Or. 69, 231:

    vulnera,

    Plin. 35, 6, 21, § 38:

    cicatrices,

    id. 36, 21, 42, § 156:

    alopecias,

    id. 34, 18, 55, § 177:

    bovem strictis frondibus,

    i. e. to give him his fill, Hor. Ep. 1, 14, 28:

    se,

    to fill, cram one's self, Plaut. Curc. 3, 16; Cels. 1, 2 fin.; cf.:

    edim atque ambabus malis expletis vorem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 74:

    ut milites contingant inter se atque omnem munitionem expleant,

    Caes. B. C. 1, 21, 3:

    locum (cohortes),

    i. e. to occupy completely, id. ib. 1, 45, 4:

    explevi totas ceras quattuor,

    have filled, written full, Plaut. Curc. 3, 40:

    deum bonis omnibus explere mundum,

    Cic. Univ. 3:

    expleti (voce) oris janua raditur,

    filled up, Lucr. 4, 532, v. Lachm. ad h. l.:

    aliquem numerum,

    Caes. B. C. 3, 4 fin.:

    numerum,

    Liv. 5, 10, 10; 24, 11, 4; Verg. A. 6, 545:

    centurias,

    to have the full number of votes, Liv. 37, 47, 7:

    tribus,

    id. 3, 64, 8:

    justam muri altitudinem,

    Caes. B. G. 7, 23, 4:

    His rebus celeriter id, quod Avarici deperierat, expletur,

    is filled up, made good, id. ib. 7, 31, 4; Liv. 23, 22, 1:

    sic explevit, quod utrique defuit,

    Cic. Brut. 42, 154.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to fill up, complete, finish:

    id autem ejusmodi est, ut additum ad virtutem auctoritatem videatur habiturum et expleturum cumulate vitam beatam,

    make quite complete, Cic. Fin. 2, 13, 42; cf.

    damnationem,

    id. Caecin. 10, 29:

    partem relictam,

    id. Off. 3, 7, 34: damna, Liv. 3, 68, 3; cf. id. 30, 5, 5:

    explet concluditque sententias,

    Cic. Or. 69, 230; cf.:

    sententias mollioribus numeris,

    id. ib. 13, 40:

    animum gaudio,

    Ter. And. 2, 2, 2.—
    2.
    In partic.
    a.
    To satisfy, sate, glut, appease a longing, or one who longs (the fig. being that of filling or stuffing with food):

    quas (litteras Graecas) sic avide arripui quasi diuturnam sitim explere cupiens,

    Cic. de Sen. 8, 26:

    famem,

    Phaedr. 4, 18, 5; cf.:

    jejunam cupidinem,

    Lucr. 4, 876: libidines (with satiare), Cic. Fragm. ap. Non. 424, 30 (Rep. 6, 1); cf.:

    explere cupiditates, satiare odium,

    id. Part. Or. 27, 96:

    libidinem,

    id. Cael. 20, 49:

    odium factis dictisque,

    Liv. 4, 32, 12; Tac. A. 15, 52:

    desiderium,

    Liv. 1, 9, 15:

    iram,

    id. 7, 30, 15; cf.:

    omnem exspectationem diuturni desiderii nostri,

    Cic. de Or. 1, 47, 205:

    avaritiam pecuniā,

    id. Rosc. Am. 52, 150; Tac. H. 2, 13:

    spem omnium,

    Just. 22, 8; Liv. 35, 44, 4; Suet. Aug. 75 fin. et saep.:

    me,

    Ter. Heaut. 1, 1, 67; cf.:

    non enim vereor, ne non scribendo te expleam,

    Cic. Fam. 2, 1, 1:

    se caede diu optata,

    Liv. 31, 24, 11:

    tantum regem (divitiis),

    Just. 9, 2:

    aliquem muneribus,

    Sall. J. 13, 6; 20, 1; Cic. Phil. 2, 20, 50:

    omnis suos divitiis,

    Sall. C. 51, 34:

    animum suum (amore),

    Ter. And. 1, 2, 17:

    animum gaudio,

    id. ib. 2, 2, 2; cf. id. Hec. 5, 1, 28; 5, 2, 19:

    corda tuendo,

    Verg. A. 8, 265; cf.:

    expleri mentem nequit ardescitque tuendo Phoenissa,

    id. ib. 1, 713:

    expletur lacrimis dolor,

    Ov. Tr. 4, 3, 38: alicujus crudelitatem sanguine, Crassus ap. Cic. de Or. 1, 52, 225.— And reflex.:

    ut eorum agris expleti atque saturati cum hoc cumulo quaestus decederent,

    Cic. Verr. 2, 3, 42 fin. — Poet.:

    aliquem alicujus rei (cf. Zumpt, Gram. § 463, and v. impleo): animumque explesse juvabit ultricis flammae,

    to have sated the mind with the fire of revenge, Verg. A. 2, 586.—
    b.
    To fulfil, discharge, execute, perform a duty:

    amicitiae munus,

    Cic. Lael. 19, 67:

    susceptum rei publicae munus,

    Cic. Prov. Cons. 14, 35:

    excusatione officium scribendi,

    id. Fam. 16, 25:

    mandatum,

    Dig. 17, 1, 27.—
    c.
    Of time, to complete, finish, bring to a close:

    tum signis omnibus ad idem principium stellisque revocatis, expletum annum habeto,

    Cic. Rep. 6, 22 fin.:

    fatales annos,

    Tib. 1, 3, 53:

    quosdam in Aetolia ducentos annos explere,

    Plin. 7, 48, 49, § 154:

    explebat annum trigesimum,

    Tac. H. 1, 48.
    * II.
    ( Ex in privative signif.; v. ex, III. A.). To unload: navibus explebant sese terrasque replebant, i. e. disembarked, exonerabant se, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 545 (Ann. v. 310 ed. Vahl.).—Hence, ex-plētus, a, um, P. a., full, complete, perfect:

    quod undique perfectum expletumque sit omnibus suis numeris ac partibus,

    Cic. N. D. 2, 13, 37:

    undique expleta et perfecta forma honestatis,

    id. Fin. 2, 15, 48:

    ea, quae natura desiderat, expleta cumulataque habere,

    id. Off. 2, 5, 18:

    expletum omnibus suis partibus,

    id. Fin. 3, 9, 32:

    vita animi corporisque expleta virtutibus,

    id. ib. 5, 13, 37:

    expleta rerum comprehensio,

    id. Ac. 2, 7, 21.— Absol.:

    parum expleta desiderant,

    Quint. 9, 4, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > expleo

  • 9 erfüllen

    erfüllen, I) voll machen, anfüllen: complere alqā re (z.B. spe, gaudio). – implerealqā re (z.B. pectus anxiis curis: u. orbem terrarum nominis sui gloriā). – imbuere alqā re (gleichs. mit etw. tränken, z.B. pectora pietate: u. alqm admiratione). – afficere alqā re (mit etw. gleichs. antun, versehen, z.B. magno gaudio, magnā laetitiā). – es erfüllt mich etw., auch alqd me tenet (hat mich gleichs. inne, z.B. mirum desiderium urbis); od. teneor alqā re (z.B. magno desiderio urbis). – ich werde von etw. erfüllt, auch accedit mihi alqd (es kommt mir etwas an, z.B. animus [Mut]: u. mihi ex eo reverentia [Ehrfurcht] accedit, quod etc.). erfüllt mit od. von etc., auch imbutus alqā re (z.B. superstitione, admiratione); incensus alqā re (entflammt von etw., z.B. irā, odio). – II) Genüge tun: implere. explere. – exsequi (ausführen). – tueri (wahrnehmen); verb. exsequi et tueri (= vollkommen erfüllen, z.B. seine Berufspflicht, officii munus). – respondere, satisfacere alci rei (entsprechen, Genüge tun). – servare (beobachten, z.B. legem). – den Auftrag, Befehl etc. e., s. vollziehen. – jmds. Bitten e., s. gewähren: jmds. Willen, Wunsch, Verlangen e., voluntati alcis obtemperare, obsequi; auch bl. alci obsequi, obtemperare; alci morem gerere. – erfüllt werden. d. i. einen Ausgang haben, evenire; evadere. Erfüllung, conservatio (Beobachtung, z.B. der Pflichten). – exitus. eventus (Ausgang, Erfolg, s. »Ausgang no. III, a« das Nähere). – zur E. eines Gelübdes, voti causā (z.B. liberam legationem dare): bei E. der Pflicht straucheln, in officio labi. – in E. gehen, exitum habere; evenire: nur allzusehr in E. gehen, nimis vero eventu comprobari: in E. gehen lassen, ad effectum dare; ratum esse iubere (z.B. vota, v. der Gottheit). – Träume gehen in E., somnia od. quae somniavimus evadunt: spät in E. gehend, serus (z.B. omina).

    deutsch-lateinisches > erfüllen

  • 10 Posten

    Posten, I) eig.: locus (Ort, Standort übh.). – custodia (Wachtposten). – statio (Schildwache, Feldposten, Pikett). – praesidium (Ort, den man eingenommen hat und durch Truppen zu behaupten gedenkt, u. die aufgestellten Truppen). – Posten ausstellen, stationes od. praesidia disponere: auf seinen P. gehen, seinen P. beziehen, stationem inire: auf P. stehen, in custodia od. in statione esse: die ganze Nacht vor dem Walle auf P. stehen, pro vallo pervigilare: auf seinem P. bleiben, in statione manere: seinen P. behaupten, locum tenere; stationem tueri; praesidium tutari: seinen P. verlassen, stationem deserere; de statione discedere; locum od. praesidium relinquere; locum non tenere: einen P. besetzen, praesidium occupare: einen P. verstärken, locum custodiis munire. – II) uneig.: 1) Stelle, Amt: locus.munus. partes (s. »Amt« die Synon.). – höhere militärische Posten, honoratior militia: jmd. auf einen hohen P. stellen, alqm collocare in alto dignitatis gradu: auf höhere Posten gestellt [1882] werden, maioribus rebus praeesse coepisse: einen P. bekleiden, muneri praeesse: einen hohen P. bekleiden, magnis rebus praeesse: seinen P. ganz ausfüllen, omnes muneris partes explere: jeder begibt sich auf seinen P, discedunt ad suas quisque officiorum partes. – 2) einzelne Geldsumme: summa pecuniae u. bl. summa (s. »Geldsumme« die Synon. u. die auch hierher gehörigen Verbindungen). – nomen (ausstehender u. gebuchter Schuldposten, s. »Schuldposten« die Synon. etc.). – pensio (die Zahlung, die Rate, die man zahlt, z.B. tribus pensionibus solvere). – die einzelnen Posten, singula aera,n. pl.

    deutsch-lateinisches > Posten

  • 11 officium

    1) нравственная обязанность, долг, а) вооб. officii (tuendi) causa de homine libero exhibendo interdictum competit (1. 2 § 1 D. 43, 1. 1. 6 D. 37, 6. 1. 2 D. 5, 2. 1. 23 D. 42, 5); отсюда обязательность, услужливость, ex. off. atque amicitia mandatum originem trahit (1. 1 § 4 D. 17, 1. 1. 17 § 3 D. 13, 6. 1. 5 § 4 D. 19, 5. 1. 7 D. 29, 3. 1. 61 § 5 D. 47, 2); тк. принять на себя обязанности, promissum off. deserese - explere non posse (1. 27 § 2 D. 17, 1);

    in officio delinquere - off. implere (1. 33 pr. D. 3, 5);

    b) особ. служба, должность, занятие по должности, officio iudicis, iudicantis, cognoscentis, Praetoris, arbitri contineri, convenire (1. 43 D. 4, 6. 1. 32 § 10 D. 4, 8. 1. 38. 44 D. 5, 3. 1. 7 D. 5, 4. 1. 9. 76 pr. D. 6, 1. 1. 22 § 2 D. 7, 8. 1. 18 § 2. 1. 26. 42 D. 10, 2. 1. 38 D. 11, 7. 1. 21 D. 12, 1. 1. 21 § 3 D. 15, 1. 1. 19 § 3. 1. 25 § 5. 1. 42 D. 19, 2. 1. 43 § 6 D. 21, 1. 1. 13 D. 22, 5. 1. 7 § 1 D. 23, 5. 1. 24 § 2 D. 24, 3. 1. 6 D. 27, 7. 1. 4 D. 29, 3. 1. 69 § 5. 1. 109 § 1 D. 30. 1. 95 § 2 D. 35, 2. 1. 5 pr. D. 39, 2. 1. 47 § 2 D. 40, 5. 1. 5 D. 43, 1. 1. 4 § 3 D. 44, 4. 1. 27 pr. D. 45, 1. 1. 45 D. 46, 1. 1. 9 § 1 D. 47, 2. Gai. II. 219. sq. 222. IV. 114. 1. 5 pr. D. 45, 1);

    officio iudicis dirimi (1. 73 D. 3, 3), expediri (1. 14 § 8 D. 11, 3), celebrari (1. 7 § 3 D. 43, 24), prohiberi (1. 13 D. 23, 2), compelli (1. 44 D. 40. 4), aestimari (1. 11 pr. D. 10, 4. 1. 16 D. 47, 10. 1. 9 § 7 D. 4, 2. 1. 35 § 1 D. 28, 5. cf. 1. 25 § 10 D. 10, 2. 1. 71 § 1 D. 30. 1. 45 § 8 D. 49, 14. 1. 58 pr. D. 36, 1. cf. 1. 24 D. 16, 3. 1. 7 D. 3, 5. 1. 25 § 8 D. 21, 1. 1. 1 § 10 D. 3, 1. 1. 25 pr. D. 4, 8. 1. 12 pr. § 2 D. 49, 16. 1. 56 § 2 D. 17, 1. 1. 20 D. 23, 2. 1. 30 D. 26, 7. 1. 1 § 3 D. 27, 3. 1. 31 § 14 D. 21, 1);

    ex off. sumtus facere (1. 3 pr. D. 27, 4. cf. 1. 1 § 9 D. 27, 3);

    ad off. suum revocare (1. 39 § 7 D. 26, 7. 1. 2 D. 2, 12); иногда обозн. круг деятельности известного сановника, ius dicentis off. latissimum est (1. 1 D. 2, 1. 1. 1 § 4 D. 26, 10); отсюда = munus s. 1. b) напр. off. civilia publica (1. 6 D. 4, 5. 1. 1 § 1 D. 16, 1. 1. 15 § 5 D. 48, 16. 1. 2 pr. D. 50, 17. 1. 6 § 3 D. 1, 16. 1. 4 § 2 eod. 1. 38 pr. 57 pr. D. 23, 2. 1. 2 § 1 D. 34, 9. 1. 10 pr. 11 § 1 D. 50, 7);

    iudicandi (1. 6 D. 5, 1); 1. 46 eod.); (1. 54 D. 6, 1. 1. 46 § 1 D. 26, 7. 1. 39 § 6. 9 eod.); (pr. § 10 eod.); (1. 33 § 1 eod.); 1. 5 pr. D. 26, 9. 1. 1 § 3 D. 27, 4).

    2) услуги, off. magistri remuneratum (1. 27 D. 39, 5); особ. услуги рабов и отпущенников = ministerium s. 1. s. б, напр. прот. artificium (1. 65 § 1 D. 32. 1. 24 D. 40, 4. 1. 4 § 5 D. 50, 15. 1. 27 § 1 D. 33, 7. 1. 1 cf. 1. 3 § 1. 1. 22 pr. D. 38, 1);

    in officio alicuius esse, служить (1. 48 pr. eod.); (1. 26 § 12 D. 12, 6);

    off. patronis praestare (1. 2 C. 6, 6).

    3) вообщ. исполнение, совершение: membrorum bumanorum officia (1. 14 D. 1, 5);

    testimonii off. (1. 14 D. 22, 5); отправление, занятие: cunctarum artium officia die solis quiescant (1. 3 C. 3, 12); применение, regula, simul quum in aliquo vitiata est, perdit off. suum (1. 1 D. 50. 17).

    4) личный состав судебных чиновников, officio non praesente sententiam dicere (1. 6 D. 7, 45); тк. суд, apud, off. cavere (1. 17 D. 2, 4), deponi (1. 7 § 2 D. 2, 8. 1. 11 § 1 D. 10, 4. 1. 18 C. 6. 23. 1. 74 D. 47, 2. 1. 4 D. 11, 4);

    missus ex off. annonae centurio (43 § 1 D. 13, 7); иногда низшие судебные чиновники, служители высшего сановника, sub praetextu adventus officiorum vel militum iniuriis vexari (1. 6. 5 D. 1, 18. 1. 2 C. 4, 56. 1. 2 C. 8, 23. cf. 1. 74 § 1 D. 21, 2), sub custodia officii factus (1. 1 C. 9, 45. 1. 7 C. 9, 2. 1. 3 C. 4, 15. 1. 1 § 4. 5. 1. 2 § 6 C. 1, 27. 1. 4 C. 12, 58), palatina (1. 2 C. 10, 23. 1. 3 C. 12, 60. 1. 3 C. 12, 61), proconsulare (l. 3 C. 12, 56), praesidiale (1. 1 C. 7, 39. 1. 10 C. 12, 60).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > officium

  • 12 expleō

        expleō ēvī (explēris, C., V.; explēssent, L.; explēsse, V.), ētus, ēre    [PLE-], to fill up, fill full, fill, stuff: fossam aggere, Cs.: rimas: bovem frondibus, H.: locum (cohortes), Cs.—Of number or quantity, to fill, make up, complete: numerum, Cs.: ut numerus legionum expleretur, L.: centurias, have the full number of votes, L.: iustam muri altitudinem, Cs. — To supply, make good: His rebus id, quod Avarici deperierat, expletur, Cs.: cetera, quae fortuna minuerat, L.: quod utrique defuit.— To traverse, pass over, go through: orbīs cursu, V.: urbīs erroribus, Tb.—Fig., to fill up, complete, finish, perfect, accomplish: vitam beatam: annum: supremum diem, Ta.: sententias mollioribus numeris.— To supply, make good, make up for: partem relictam: damna, L. — To fill, satisfy, sate: me unum, T.: animum gaudio, T.: scribendo te: amicos muneribus, S.: ut expleti decederent: animum Ultricis flammae, V. — To appease, fill, satisfy, glut, sate: sitim: odium factis dictisque, L.: avaritiam pecuniā: expletur lacrimis dolor, O.: patrias sanguine poenas, V.— To fulfil, discharge, execute, perform, accomplish: amicitiae munus: meum opus, O.
    * * *
    explere, explevi, expletus V
    fill out; fill, fill up, complete, finish; satisfy, satiate

    Latin-English dictionary > expleō

См. также в других словарях:

  • charge — Charge, ou fardeau, Onus. Une charge et charté, Vehes, vehis. La charge qu on baille à aucun pour faire quelque chose, Actus, Mandatum, Ministerium, Negotium, Onus. Toute charge qu on prend, ou qu on baille à faire, Prouincia. Une charge… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»